Op 22 oktober speelde Shantel & Bucovina Club Orkestar in Eindhoven in het Muziekcentrum. Geweldige band in een verkeerde setting. Zaal voor 1500 bezoekers, hooguit 150 gasten. Is er in Brabant geen Balkan Beats minded publiek? Ter inspiratie voor het optreden in 013 een kort verslag.
'Als dj en uitvinder van de Balkanbeat laat Shantel de hele wereld dansen en als producer tilt hij met zijn eigen tracks en remixen de ‘dansvloervriendelijke zigeunermuziek’ naar een hoger plan. Samen met zijn eigen liveband maakt hij furore met volksmuziek uit de Boekovina, een cultuur-historisch rijke landstreek in het tegenwoordige Oekraïne en Roemenië.'
Net als bij vergelijkbare feestjes in Tivoli en Paradiso verwachtte ik rijen kou kleumende mensen voor de kassa van het Muziekcentrum, een deftige toestand die zich meer richt op het klassieke muziekpubliek dan passend bij de balkan scene. Maar ik kon meteen doorlopen.
Matig gevulde, enorme zaal, op de vloer de echte fans, op de tribune waarschijnlijk de seizoenkaarthouders, die nog niet weten wat hen te wachten staat, waaronder een oma van ruim 80 en haar dochter.
Shantel, gekleed in het wit, spreekt na enkele openingsnummers het publiek toe. Hij duidt op de leegte op de dansvloer tussen het publiek en het podium en refereert aan de Berlin Wall and ‘the Todesstreifen’. ‘Come closer’ waarop de fans helemaal vooraan komen te staan en prompt worden beloond met een glas wodka (!). Het publiek op de tribune met de ‘expensive tickets’ wordt ook uitgenodigd, maar de abonnemethouders blijven zitten waar ze zitten.
Wat choreografie betreft is het een stuk dynamischer dan anderhalf jaar geleden in Tivoli De Helling, en ook het geluid is stukken beter, maar de grotendeels lege zaal ademt geen sfeer uit. Desondanks gaan de fans vooraan uit hun dak bij klassiekers als Disko Partizani en Disko Boy. Shantel waagt zich al zingende tussen het publiek - hij blijkt een kop kleiner dan de gemiddelde fan - op zoek naar mensen die de songteksten letterlijk uit hun hoofd kennen en met hem mee willen zingen in de microfoon.
Als hij al na anderhalf uur de ‘last song’ aankondigt, vindt de presentatie van de vijfkoppige band plaats (trompet, trombone, saxofoon, drums en een oorsnijdend versterkte viool - de accordeon ontbreekt vanavond) en natuurlijk de zangeres met een Servisch klinkende naam.
Hij stelt het geduld van het publiek zwaar op de proef als de band de eerste keer achter de coulissen verdwijnt. Het gejuich en geklap houdt gelukkig aan, het lijkt wel een eeuwigheid.
Uiteindelijk komt Shantel terug met zijn basgitaar, in zijn kielzog de bandleden. Nog één keer haalt Shantel Bucovina Club alles, maar dan ook alles uit de kast. Snel wordt de basgitaar voor een trommel verwisseld. Als laatste toegift, het uitzinnige publiek vooraan springt alsof de vloer een trampoline is, nog één keer Disko Partizani. Het einde nadert. Oma is nergens meer te bekennen
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
